Nocna Łąka

Nugat

Demon musiał dotknąć swego skarb czym prędzej. Mgiełka zaczęła ulatywać coraz szybciej. Uniósł łapkę i odwrócił się.
-Muszę w przywatne miejsce.-powiedział, biegnąc w stronę norki. Szybko otworzył skrytkę i doktnął łapką krzemień. Moc...

Kleofas

Kleofas, jak każdy normalny samiec świnki morskiej, pomyślał, że jego rozmówca udał się po prostu za potrzebą fizjologiczną. W końcu też istota żywa, mocznik trzeba z organizmu wydalić czym prędzej (biologia mnie opętała). Kleofas przysiadł więc na trawce i podrapał po głowie.

Nugat

Samiec najwyraźniej miał szczęście, nie obradowany został przez naturę ciekawoscia, która, jak mawiają, pierwszym stopniej do bram piekieł, tudzież domku letniskowego rudego Demona. Przez chwilę smakował kamienia, zamknął wieko szkatułki, włożył ją do szafki, zamknął na klucz i wyszedł z nory. Przez chwilę nad jego kręgosłupem unosiła się gęsta mgła w kolorze karmazynu, lecz ignorował ją. Przycupnął obok samca, nie wiedząc, że przez jego oczy przepływa tęcza w odcieniach niebieskiego.

Kleofas

- Masz tęczę w oczach. - bez żadnych ogródek zakomunikował Kleofas patrząc na zmieniające kolory oczy świnki morskiej. - Nie, no nie mówię, że nieładna, ale to chyba nie do końca normalne? - spytał mrużąc oczka.

Méchant

Méchant podeszła bliżej Kleofasa i Nugata.
~ Może mały pokaz? ~ pomyślała i zaczęła włazić na drzewo. Spojrzała w dół - było wysoko. Rozłożyła swe skrzydła i skoczyła. Machała skrzydełkami, aby nie spaść. Jednak Méch mogła tylko szybować, tak więc po chwili wylądowała... na Kleosiu.
- Gdzie się pchasz na pas do lądowania! - fuknęła. Nie była uprzejmą świnką. Jednak coś dziwnego się stało i dodała:
- Sorry, ale nie pchaj się następnym razem - tak przeprosiła... i znów fuknęła.

Kleofas

Kleofas poczuł tylko jak coś miękkiego spadło nań z nieba. O! Świński aniołek? To dość ciekawe...
- Eee... Dobra. - odpowiedział tylko, ponieważ wciąż kręciło mu się w głowie.

Méchant

Méchant pchnęła lekko krecocą się świnkę, która zaraz upadła.
- He he he - zaśmiała się złośliwie. Pomachała jeszcze raz skrzydłami, aby odepchnąć te wredne, karmazyniwe opary wychodzące z nugata. Méch P\położyła się na ziemi i przykryła skrzydłami.

Kleofas

Kleofas wylądował na ziemi. Nie, nie za bardzo polubił skrzydlatą świnkę. Czuł to swoim małym różowym noskiem. Szybko wstał i podrapał się po główce drugi raz tego dnia. Może miał pchły? Nie, to nie byłoby fajne.

Nugat

[Viki, pilnuj ortografii]

Nugat zamrugał. W tym momencie diabelska istota, acz o niebiańskich skrzydełkach, wylądowała na samcu. Spojrzal nań złowrogo i westchnął, obserwując upadek drugiego świniaka. Nie podobało mu się to. Podszedł doń i trącił swoim noskiem.
-Nic ci nie jest... nawet teraz?-zapytał. Dookoła niego było coraz więcej mgły.

Kleofas

- Eee... Nie, nic mi nie jest. - powiedział Kleofas i uśmiechnął się tak, jak uśmiechają się świnki morskie. - Dobrze, że mam jeszcze zapasy tłuszczyku na zimę. - dodał.

Nugat

[To świnki morskie się uśmiechają? ...bomba! xD]

Nugat zaśmiał się niepewnie. To nie było w jego stylu, śmiać się z byle powodu. Zwykle śmiał się, patrząc z góry na ofiarę, nim ta zginie. Tym razem nie patrzył na nikogo, kogo miałby zamordować. No, może na diabelskiego anioła. Teraz jednak zerkał na samca, nie pałając do morderstwa, a raczej do rozmowy. Choć demoniczna część jego umysłu nakazywała mu, bez skutku, zaatakować, odmeldować na górny pokład, zmieść z powierzchni ziemi. Był samcem. Nugat nie lubił samców. Nie, tego lubił. Nie lubił samicy, tej natrętnej pierzastej świni. Świnia. Tak, świnia. Obrażanie w myślach dobrze działa na nerwy. Świnia. Przez jego wyłupiaste gałki oczne przemknęła o wiele bardziej intensywniejsza tęcza i przez chwilę widział świat bardziej niebieskim niż zwykle. Zapadła całkowita noc i znów, po raz kolejny, jak co noc, wszystkie rośliny i zwierzęta stanęły dookoła niego i patrzyły nań z wielką ciekawością, odskakiwały i jaśniały, gdy wykonał gwałtowniejszy ruch. Ach, ta nu-u-udna władza.

Kleofas

Kleofas zaś zamyślił się widocznie, bowiem wzrok jego zacny utkwiony był w niebie, które nagle pociemniało. Nastała noc. Nieliczne gwiazdy układały się w odpowiednie gwiazdozbiory. Ach, to wszystko bardzo interesowało świnkę morską zwaną Kleofasem która pierwszy raz dopiero zażywała wolności.

Nugat

Demon uśmiechnął się szyderczo do gwieździstego kompana i skinął głową czarnej przyjaciółce. Potem znów spojrzał na samca.
-Noc zapada w tym miejscu niezwykle szybko, nie sądzisz?-zapytał z nieco diabolicznym uśmiechem. W końcu noc trwa zbyt krótko, by się nią doszczętnie nacieszyć, trzeba więc korzystać z tego cudu, póki czas. Usiadł na chłodnej teraz trawie, a od miejsca, gdzie klapnął, zaczęły roznosić się mlecznoniebieskie kręgi, znikając dopiero za horyzontem. Niektórzy uważają, że Nugat dotarł do krańca horyzontu, inni jeszcze, że dotknął czubka Ziemi. Och, mylą się, jedyne, czego dokonał, to tylko objęcie Niebieskiej Planety łapkami.

Dżuma

Malutkie cosiwo dreptało sobie odważnie w nieznanym kierunku.
- Nom nom nom, nom nom.. - nuciła.
Była to cześć jej ulubionej piosenki. Sama nie wie skąd ją znała. Pamiętała melodie i słowa. Hm. Dziwne byłoby gdyby nie pamiętała jednego wyrazu; nom.
Nagle, ni z tond ni zowąd coś przed tym małym puchaczem wyrosło. To COŚ spowodowało bolesny upadek na zad.
- Wra..! Co.. - urwała, bo zdała sobie sprawę, iż owe COŚ było rudą świnką.

Nugat

Demon błysnął oczyma i spojrzał z góry na 'malutkie cosiwo'. Zrobił niezadowoloną minę. Nie lubił, gdy coś się o niego tłukło. Uniósł łapkę i przygładził futerko na brzuszku.
-Uważaj.-syknął, a karmazynowa mgła z sykiem okrążyła obydwie świnki.